ZNAK SYMBOLICZNY

Podstawą tej analogii są mechanizmy percepcyjne łączące podobne wrażenia zmysłowe (wzrokowe, słuchowe, zapachowe, smakowe, dotykowe) wywoływane przez różne obiekty niezależnie od tego, czy jed­nostka przypisuje im jakąś treść pojęciową czy nie. W przypadku znaku symbolicznego, czyli symbolu, zarówno mate­rialna forma znaku, jak i jej związek z odniesieniem są całkowicie umowne, konwencjonalne. Znak ten jest rozpoznawany tylko o tyle, o ile postrzegająca go jednostka zna ten związek lub się go domyśla. Na przykład obraz myślowy odzwierciedlający zapis H2O nie jest w żaden sposób podob­ny do wyobrażenia „wody” jako płynu, ciekłej substancji, i tylko osoby wie­dzące o istnieniu symboli chemicznych mogą się domyślać, iż chodzi tu o ja­kiś związek chemiczny, choć niekoniecznie muszą wiedzieć, o jaki. Aby do­kładnie powiązać znak symboliczny z jego odniesieniem, konieczna jest znajomość konwencji ustanawiającej ten związek.