POSZCZEGÓLNE GATUNKI

Poszczególne gatunki różnią się pod względem sztywno­ści konwencji narracyjnych, jednak konwencje te cechuje daleko idące podo­bieństwo. Bierze się ono stąd, iż niemal wszystkie konwencje wywodzą się ze „wspólnego pnia” tradycji antycznej, a zwłaszcza zawartych w Poetyce Arystotelesa (IV w. p.n.e.) zasad dramaturgii i budowania fabuły. Według tych zasad, doskonale skomponowane fabuły tworzą zamkniętą całość, mającą początek (ekspozycja postaci i zawiązanie akcji), środek (zwroty akcji, narastanie konfliktu) i zakończenie (kulminacja i rozwiązanie) oraz opisują ciąg zdarzeń powiązanych wyraźnymi związkami przyczynowo- skutkowymi (dramaturgia linearna). Ujmująca prostota, a zarazem dosko­nałość takiej kompozycji uczyniła z niej kanoniczny wzorzec europejskiej kultury literackiej, a współcześnie niemalże normę komunikowania masowe­go i całej kultury popularnej.