ORGANIZACJA OTWARTA

Z kolei w „organizacji otwartej” redaktorzy mogą le­piej godzić informacje o zdarzeniach z potrzebami odbiorców, ale mają mniej czasu na zbieranie informacji; każdy redaktor jest pracownikiem wie­lofunkcyjnym, ale traci sporo czasu na zajęcia niedziennikarskie; zespół re­dakcyjny nie jest zbyt liczny, ale trudno go kontrolować, gdyż każdy redak­tor ma dużą autonomię i swobodę działania; autonomia sprzyja zaangażowa­niu w pracę, ale utrudnia oddzielenie informacji od opinii i poglądów repor­tera. Z punktu widzenia polityki informacyjnej różnice dzielące oba warianty sprowadzają się do tego, że w „organizacji zamkniętej” polityka ta jest reali­zowana na poziomie organizacji (dzięki czemu większość gazet brytyjskich ma „prawicowe nachylenie”, mimo iż pracujący w nich dziennikarze mają sympatie raczej lewicowe [Patterson, Donsbach, 1996]), natomiast w „orga­nizacji otwartej” – na poziomie poszczególnych jednostek.