ODBICIE RZECZYWISTOŚCI

Tymczasem prawdziwa karie­ra kina zaczęła się od obrazowych sztuczek Georgesa Meliesa, który odkrył (zresztą przypadkowo) magiczne możliwości kamery filmowej [Toeplitz, 1955]. Od początku więc twórczość filmowa, a dziś także telewizyjna i mul­timedialna, rozwija się dwukierunkowo: jeden kierunek rozwijają ci, którzy jak bracia Lumiere – „wierzą w rzeczywistość”, drugi ci, którzy – jak Melies „wierzą w obraz” [Kracauer, 1975].Wskazane wyżej kierunki mają swoje odpowiedniki gatunkowe. Najpeł­niejszym wyrazem „wiary w rzeczywistość” jest film dokumentalny, repor­taż, informacja dziennikarska, a nade wszystko transmisja bezpośrednia. Z kolei manifestacją „wiary w obraz” są coraz doskonalsze formy animacji, szeroko ujmowana fantastyka (science fiction, fantasy) czy ekspansja wide- oklipu. Jednakże żaden z tych kierunków nie występuje w czystej postaci, a ogromna większość produkcji audiowizualnej i prasowej, która wyznacza główny nurt kultury popularnej, łączy elementy reprodukcji rzeczywistości kreacji symbolicznej.