ŁĄCZENIE ZNAKÓW

Na użytek tych rozważań można więc przyjąć, iż znakiem jest każdy odrębny fizycznie element znaczący (słowo, fotografia, ujecie filmowe etc.), a przekazem połączenie pewnej liczby takich elementów według pewnego wzoru. Przy takim założeniu, całe zagadnienie (i umiejętność) konstruowania przekazu sprowadza się zatem do dwóch ści­śle powiązanych kwestii: sposobu łączenia znaków i konwencji narracyjnej. Łączenie znaków nie jest zabiegiem czysto mechanicznym, polegają­cym na prostym zestawianiu znaków po to, by wyrażały (przekazywały) więcej informacji. Jest to w istocie zabieg kreatywny, tworzący nowe znaczenia (sensy), których nie ma żaden ze znaków cząstkowych i które nie są prostą sumą tychże znaczeń, tylko nową treścią pojęciową wyższe­go rzędu. Mamy tu bowiem do czynienia z elementarnym prawem struktu­ralnym, sprawiającym, iż połączenie dwóch elementów daje nową jakość.