KAŻDY ZE ZNAKÓW

Dzięki te­mu każdy z trzech znaków może zastępować dwa pozostałe, choć za każdym razem zmienia się sposób reprezentowania obiektu i przypisywane mu zna­czenia. W istocie jest więc tak, że znak reprezentuje obiekt wobec innych znaków, a człowiek może posiąść jakąś wiedzę o tym obiekcie tylko za po­średnictwem tych innych znaków, tzn. o tyle, o ile pojmuje jak przekładają one znaczenie jednego znaku na inne znaki. Proces kodowania i dekodowa­nia przekazu jest takim właśnie przekładaniem znaków na inne znaki. Na użytek dalszych analiz nie ma potrzeby stosowania dwóch różnych konceptualizacji znaku, choć trzeba o nich pamiętać – można je zastąpić jed­nym syntetycznym ujęciem łączącym najważniejsze elementy koncepcji de Saussure’a i Peirce’a. Tym syntetycznym ujęciem może być – nieco zmody­fikowany pod kątem dalszych rozważań – tzw. trójkąt semiotyczny, zapro­ponowany przez brytyjskich badaczy znaków, Ogdena i Richardsa [1923].